FOMO en YOLO
FOMO en YOLO….je zou denken dat ik inmiddels beter moet weten. Ik ben immers al wat ouder en hopelijk dus ook wijzer. En ik vind mijzelf ook best wel zelfverzekerd. Toch heb ik nog steeds last van de druk van sociale media en het fenomeen dat FOMO heet. Fear of missing out. En daar wil ik dus best van af!
Sociale media
Je herkent dat vast wel: op Instagram heeft iedereen een fantastisch leven. De mooiste reizen, de lekkerste gerechten, hipste kleding, alles instawaardig & -proof. Zit ik weer aan mijn bruine boterham met kaas te scrollen langs de mooiste smoothiebowls en overnight oates met verse vijgen. Prachtig hoor, maar wie heeft er ’s morgens vroeg tijd voor stapels pancakes met salted caramel of smoothies met eetbare bloemen? Niet alleen om het te maken, maar ook nog eens mooi op de foto te zetten?
Wat me ook vaak gebeurt is dat ik me veel te laat bedenk dat ik een foto had moeten maken van die mooie borrelplank, maar dat het feestje zo gezellig was en de trek zo groot, dat ik daar pas aan dacht toen de helft al opgegeten was. En ja, ik ga ook als een echte #fitgirl een paar keer per week naar de sportschool. Maar om daar nou foto’s van mezelf te maken?
Is mijn leven wel insta waardig genoeg? En zou ik daar sowieso om moeten geven? Mijn geluk hangt toch niet zeker af van het aantal likes dat ik krijg? Ik weet in ieder geval wel dat ik blij ben dat ik nu geen 18 ben. Ik zou zeker weten behoorlijk onzeker worden van al die foto’s van mensen die het ogenschijnlijk perfect voor elkaar hebben. Ook al weet je beter….
FOMO
Maar zelfs nu – met mijn 50 plus jaar – merk ik dat ik er last van heb. Ik krijg hele leuke uitnodigingen en moet soms met hangen en wurgen tijd regelen om ergens heen te gaan. Want mijn werk en genoeg andere bezigheden. Maar dan komt FOMO om de hoek kijken, ofwel Fear Of Missing Out. Want je zou maar iets missen…. En later op instagram ook nog eens terug moeten zien wat je allemaal wel niet gemist hebt. Want op Insta ziet er alles er natuurlijk weer fantastisch uit. Terwijl de realiteit soms ook tegenvalt. Het kost je (reis)tijd en -kosten en achteraf vaak ook de druk om tijdig content te leveren.
FOMO en YOLO
En toch: YOLO! You Only Live Once. Dus wil ik ook niet lekker rustig achter de geraniums gaan zitten maar juist alles uit het leven halen wat er in zit! Mijn blog heeft mij al op zoveel mooie en bijzondere plekken gebracht. En ik maak vaak al een bewuste keuze voor welke uitnodiging ik wel en welke ik niet aanneem. Wat ik nog moet leren dus is de balans te zoeken. De balans tussen FOMO en YOLO. En mezelf niets aan trekken van anderen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Maar ik doe mijn best!
Hoe ga jij daar mee om? Of herken jij jezelf hier helemaal niet in? Ik ben benieuwd!